/sob

this morning's really... -sigh-... grabe talaga ung kaaway... tsk tsk tsk.. ewan ko.. pero kanina sa jeep, habang papunta akong school, gusto ko talagang umiyak!!! as in!!! ndi dahil sa nasermonan ako ng nanay ko kanina bago ko umalis.. pinapauwi niya ko ng maaga.. [kase nga naman, isang linggo ata akong laging late umuuwi...] ewan ko... pero parang ang sabi niya kase, sinabi na daw ng cousin ko sa tita ko [na medyo tumutulon sa tuition fee ko...] that I AM A CHRISTIAN... [parang gusto kong sumagot na e ano naman?!??!?! pero alam kong masasabon lang ako lalo that's why i chose to remain silent..

ang masakit dun, their thinking of Christianity not in a deeper perspective.. parang tipong wala lang.. sumanib ka lang sa ibang sect.. but that's not it!!!! IF ONLY THEY DO UNDERSTAND WHAT IM IN TO..ang hirap... kase, ndi un ung alam ko... it's a personal relationship with Jesus Christ.. in a deeper sense.. na sa lahat ng gagawin mo, kasama mo Siya.. sa lahat ng iisipin mo, kasama mo SIya... sa lahat ng lakad, kilos at galaw mo, kasama mo Siya.. PATAY KUNG PATAY!!! parang ang sakit, kase, ndi naman "Christian" lang yan... Christian un!!! without Christ, I AM NOTHING! and kung alam lang nila... kung gano kasarap ung feeling ng may personal relationship with God..

tapos parang naisip ko, pano kun ndi nila ko pag-aralin kase Kristiyano ako?!?!?! hahaha! dun ako natuwa.. bakit...?! kase, kahit pala ndi nila ko pag-aralin, ndi ko ipagpapalit si Lord!!! and natuwa ako, 'cause i know that God brought me this far... and He didn't brought me this far to leave me... He loves me so much...


IF WE PERISH, WE PERISH...

nakakaktuwa pala ung persecutions... basta alam ko, in everything, kasama ko si Lord...