hinimatay ka na nga, na-sermonan ka pa

[i'm not bitter...=)]

we just had our return demonstration for IV therapy yesterday... [yes, maglalagayan kayo ng suero ng partner mo!] i was not afraid dun sa fact na lalagyan ako ng suero... ndi naman ako takot sa injection.. [hello?!?!??! natapos ko na ang 3 doses ng hepa-b vaccine at nakuhaan ako ng dugo etc...] pero i fainted... and not only that, nag-seizure ako..

the story goes this way...

kami ng partner kong si faith ang unang tinawag ng prof namin para mag ret-dem... nauna akong magtusok sa kanya ng IV.. edi yun... tapos na... tapos, it's her turn na.. edi tinusukan niya na ko ng needle... medyo nahigit pa nga at nabali ang needle... pero ok naman na... ndi na pinatanggal... the moment she pulled the needle and placed a cotton ball on the insertion site, naramdaman ko nanaman ang feeling na 3rd time ko pa lang nararamdaman... [ung para kang kinikilabutan at alam mong tinatakasan ka ng kulay..?!??! first time ko un naramdaman nung biglang sumakit ang tiyan ko kaya ako na-late sa practice sa dance... ung second, later..]and un... medyo alam kong tinakasan na ko ng kulay pero ndi pa ko magbblock out.. tapos, sabi ko lang,"Lord... ayoko nito..." tapos, i thought i can tolerate it... kse, naramdaman ko na ung feeling na magbblock-out.. i was waiting for that para magsabi na i was about to faint.. but it didn't happen... para akong nanaginip... na ang haba ng tulog ko.. tapos, natatandaan ko pa nga ung dream ko e.. i was riding a train.. then, nung para akong ginising... naramdaman ko na lang na may nagtanggal ng isang pair ng shoes ko.. at tinanggal ung hairnet ko tapos medyo sinasabunutan ako... medyo pini-press din ung chest ko.. then i heard ma'am fauni [my Clinical Instructor] said this statement, "Ano, dadalhin na ba natin sa ER?" at sumagot ako with matching smiling face ng..."Ok na po ako..." ang reaction ng CI ko, -at nakuha mo pang ngumiti!?!?!- then i saw faith [ung partner ko] crying... haha! sobrang ninerbyos daw sila e...ehehehehe

ang kwento ng mga classmates ko

"grabe ka mhe!!! magkakasakit kami sa puso dahil sayo eh!" un agad... at ciempre, nagtanong ako kung anong nangyari sa kin.. ang sabi nila, ganto... nakita na lang daw ako ni faith na nakatingala, tumirik ung mata, at nanigas... tapos, ndi daw ako nakayang buhatin ng CI namin [take note, medyo may kalakihan din ung prof ko], kaya si Ryan ang bumuhat sa kin... tapos, sabi ni ryan, sobrang bigay ko daw! sabi ko, ganun talaga pag hinihimatay, mas mabigat dahil sa gravity [according to joan!=)] tapos, nakakatakot daw talaga ang itsura ko.. at un.. sabi naman nila, bakit ndi ako nagsabi.. sabi ko, pano ko sasabihin, e ndi ko naman alam na magsseizure ako?! at un... sabi ng isa kong classmate, si anna, psychological daw.. kase it happened to her thrice... hmmmmm...

--> ung 2nd time na naramdaman ko ang pagtakas ng kulay ko at 1st time na muntika mag-faint at mag-block-out e nung nag-ret dem kami ng Intramuscular Injection.. dun ko 1st time na naramdaman ung sobrang magbblock-out ka... un ung hinihintay ko.. kase nung IM namin, nakapagsabi pa ko na magffaint ako.. e nung kahapon, ndi na...


pag-uwi ko sa bahay...
ciempre, kinwento ko sa mga magulang ko... [refer to the story above...by the way, kase, pinatatanong din ng prof ko kung may history daw ako ng seizure chuchu... kaya ko rin nakwento...] edi un... pagkatapos ko ikwento... -sigh- nasermonan pa ko ng tatay ko...

"Ikaw kase, ang hina ng katawan mo... ndi ka kumain ng kumain.. puyat ka ng puyat..."

-"Ang hina ng katawan..?! e ndi naman ako sakitin e.."

"Hindi, mahina lang ung katawan mo ngayon..."
[side comment:ang tatay ko, humihirit pa...]
biglang sumingit ang nanay ko..

"Kase, masyado mong pinapagod ang sarili mo! punta ka pa ng punta sa church..."

-"huh?! e FRIDAY, SATURDAY, SUNDAY na nga lang ako pumupunta sa church e..."

"Hindi! pagkatapos kase ng klase mo pumupunta ka pa rin don!"

[halleeeer!!! mukha ba kong sinungaling..?! at lam mo ung feeling na nagbawas ka na nga ng ministry to honor them..at alam kong alam ng nanay ko na hindi na ko nagdadance kase sinabi ko un sa kanya.. tapos ganun pa sasabihin sa kin..?!!]

ang ginawa ko, wala.. tumahimik...

...............................

...............................

naluha lang ako... pumunta sa CR... gusto kong mag-pray!!!!!!!!!!!!!

umakyat sa taas... tinangkang matulog... pero umiyak muna...

and i praise God a lot!!! CAUSE HE MADE ME FEEL LOVED... COMFORTED... SECURED...lam mo ung feeling na tipong lahat ng tao inaaway ka na, ndi ka naiintindihan, even your parents, pero si LOrd... yayakapin ka lang... and that really made me feel special...

and i've learned a lot.. i've realized that i became mature... kase kung dati, ang magiging initial reaction ko, -ayoko nang mabuhay...- [seryoso!!!] ganun ako ka-emotional... but then ngayon, si Lord ung unang pumasok sa isip ko... and sobrang HE'S MY BEST FRIEND... MY FATHER... MY HEALER... COMFORTER...

and pwede rin ung mangyari sa kung sino man ang bumabasa nito....=)

Press on!